Ask #PopeFrancis to take part in the #Arbaeen festival this year.

Dear Pope Francis,

We would like to formally ask you to take part in the Arbaeen festival in the 20th of November, 2016. Under the heavy load of terror attacks by the so-called Islamic State in different parts of the world, this can be an act of reuniting Muslims with Christians and other religions.

While it is a distinctively Shia spiritual exercise, Sunnis, even Christians, Yazidis, Zoroastrians, and Sabians partake in both the pilgrimage as well as serving of devotees. This is remarkable given the exclusive nature of religious rituals, and it could only mean one thing: people regardless of color or creed see Hussein as a universal, borderless, and meta-religious symbol of freedom and compassion.

Arbaeen marks the 40th day after the death of Imam Hossein, the grandson of Prophet Muhammad, revered by Muslims as the "Prince of Martyrs". He was killed in Karbala on a day which became known as Ashura, the tenth day of the Islamic month of Muharram, having refused to pledge allegiance to the corrupt and tyrannical caliph, Yazid.

He and his family and companions were surrounded in the desert by an army of 30,000, starved of food and water, then beheaded in the most macabre manner, a graphic tale recounted from pulpits every year since the day he was slain. Abbas, Hussein's half-brother and trusted lieutenant was also killed while trying to fetch water for his parched nieces and nephews. Their bodies were mutilated. In the words of the English historian Edward Gibbon: "In a distant age and climate, the tragic scene of the death of Hussein will awaken the sympathy of the coldest reader."

The 425 mile distance between the southern port city of Basra and Karbala is a long journey by car, but it's unimaginably arduous on foot. It takes pilgrims a full two weeks to complete the walk. People of all age groups trudge in the scorching sun during the day and in bone-chilling cold at night. They travel across rough terrain, down uneven roads, through terrorist strongholds, and dangerous marshlands. Without even the most basic amenities or travel gear, the pilgrims carry little besides their burning love for "The Master" Hussein.

If the world understood Hussein, his message, and his sacrifice, they would begin to understand the ancient roots of Daesh and its credo of death and destruction. It was centuries ago in Karbala that humanity witnessed the genesis of senseless monstrosities, epitomized in the murderers of Hussein. It was pitch black darkness v. Absolute shining light, an exhibition of vice v. a festival of virtue, hence the potent specter of Hussein today. His presence is primordially woven into every facet of their lives. His legend encourages, inspires, and champions change for the better, and no amount of media blackout can extinguish its light.

We will appreciate your precious presence in this annual festival.
http://www.huffingtonpost.co.uk/sayed-mahdi-almodarresi/arbaeen-pilgrimage_b_6203756.html

پاپ فرانسیس عزیز،

ما می­خواهیم رسما از حضرتعالی دعوت کنیم که در مراسم اربعین، 20 نوامبر 2016، شرکت کنید. زیر بار سنگین حمله های تروریستی "به اصطلاح" دولت اسلامی در نقاط مختلف جهان، این عمل می­تواند متحد کننده مسلمانان با مسیحیان و سایر ادیان باشد.

هرچند اربعین مشخصاً یک مراسم شیعی است، سنی ها، حتی مسیحیان، ایزدی‌ها، زرتشتی‌ها و... نیز هم به‌عنوان زائر و هم به‌عنوان خادم زائران در این مراسم شرکت می‌کنند. اگر به ماهیت انحصاری آیین‌های دینی توجه کنیم، خواهیم دید که این اتفاق چه‌قدر مهم است و این تنها یک معنا خواهد داشت: مردم ـ فارغ از رنگ و نژاد ـ حسین‌بن‌علی را نماد فراگیر، بی‌حد‌و‌مرز و فرامذهبی از آزادی و ایثار می‌دانند.

اربعین چهلمین روز بعد از شهادت امام حسین ع، نوه‌ی محمد ص پیامبر اسلام است، که مسلمانان او را سیدالشهدا می‌نامند. او از بیعت با خلیفه‌ی نابکار و فاسد، یزید، سرتافت و در کربلا و در روزیکه عاشورا نامیده شده است، دهمین روز ماه محرم، کشته شد.

او و خانواده و یارانش در صحرا با یک لشگر سی‌هزار نفره محاصره شدند و از آب و غذا محروم شدند و نهایتاً به دهشتناک ترین وضع سر از تن‌شان جدا کردند. این داستانی است که پس از شهادت او هر ساله از منبرها روایت می شود. عباس، برادر حسین و فرمانده‌ی معتمد او نیز آن هنگامی که تلاش می‌کرد برای برادرزادگان و خواهرزادگانش آب بیاورد، کشته شد. بدن­های آنها قطعه قطعه شد. ادوارد گیبون، مورخ انگلیسی، می‌نویسد: «داستان تراژیک مرگ حسین احساسات هر خواننده‌ی دل‌سنگی را نیز تحریک می‌کند».

فاصله‌ی ۴۲۵مایلی میان شهر بندری بصره تا کربلا مسیری طولانی است که معمولاً با ماشین طی می‌شود اما به‌طور خارق‌العاده‌ای در این مراسم، افراد با پای پیاده آن را می‌گذرانند. دو هفته‌ی کامل طول می‌کشد تا زائران این مسیر را طی کنند. آدم‌ها با سن‌های مختلف زیر آفتاب سوزان روز و سرمای‌ استخوان‌سوز شب این مسیر را پیاده می‌روند. آن‌ها از میان مسیرهای ناهموار و از دل نقاط تمرکز تروریست‌ها و از نقاط خطرناک عبور می‌کنند. زائران حتی سازوبرگ‌های اولیه را با خود ندارند و تنها وسایل کمی هم‌راه با عشق آتشین‌شان به «مولا» حسین را با خود می‌آورند.

اگر جهان حسین را، پیامش را و ایثارش را درک می‌کرد، ریشه‌های تاریخی داعش و تمایل آن‌ها به خون‌ریزی را می‌فهمیدند. قرن‌ها پیش در کربلا بود که انسانیت خباثتی را دید که در قتل حسین موج می‌زد. نور در مقابل تاریکی بود. فضیلت در مقابل رذالت بود. حضور حسین در همه‌ی جنبه‌های زندگی دوستدارانش موج می‌زند. سرگذشت حسین رشد و تکامل را تشویق کرده و هیچ نوعی از بایکوت رسانه‌ای نمی‌تواند نور آن را خاموش کند.

 ما حضور پر ارزش شما را در این مراسم ارج می نهیم.

http://www.huffingtonpost.co.uk/sayed-mahdi-almodarresi/arbaeen-pilgrimage_b_6203756.html