Hobbyfokker Gerard Diesveld moet in 'zijn' woonwijk blijven, MET hond Denzel

Lieve Denzel een spuitje ??? Of gaan we dit bericht delen en verspreiden ?

Als het aan de gemeente Voorhout ligt gaat Denzel vandaag nog naar het asiel, alwaar hij vrijwel zeker na twee weken al een spuitje zal krijgen en zijn niet al te lange leven in moet ruilen voor het hiernamaals.

Denzel is een echte herdershond, een vrolijk waaks dier maar helaas met een onaangename gebruiksaanwijzing. Als puppy kwam hij bij een jong gezin terecht, doch al na een half jaar werd hij als niet meer te vertrouwen bestempeld. Uiteindelijk kwam de zwangere eigenaresse vragen om raad waarna de hond uiteindelijk bij hobbyfokker Gerard Diesveld terug kwam. Al snel bleek dat Denzel voor vreemde mensen grote angst had ontwikkeld en dat hij niet goed was gesocialiseerd. Uit angst viel hij vreemde aan, beet ze even kort en krachtig in de billen en vluchtte dan weer weg. Denzel werd in de roedel opgenomen, leerde weer omgaan met zijn soortgenoten, voor zover dit weer mogelijk was en er werd geprobeerd een nieuwe bestemming voor hem te vinden. 

Maar helaas, ondanks dat Denzel behoorlijk geschikt is als bewakingshond, zit blijkbaar niemand voor dit of voor een ander doel, te wachten op een herdershond met een gebruiksaanwijzing. Denzel bleef dus vrolijk in zijn kennel alwaar hij een zorgeloos bestaan leidt. Niemand die hem onnodig straft, weinig regels waar hij zich aan hoeft te houden, de halve dag met zijn bal spelen, collega’s om hem heen en hij mag zijn territorium bewaken wat hem een goed gevoel geeft. Ondanks dat het beter kan, is zijn leven zo slecht nog niet, maar waar wringt dan de schoen ? Herderkennel Rex is gevestigd in een woonwijk en blaffende honden op dit niveau in een woonwijk, dat kan natuurlijk niet !!

Even een stukje terug in de geschiedenis, want anders snap je het, net als zo veel andere niet !

Om en nabij 1988 werd Gerard Diesveld op een grauwe maandagochtend wederom geconfronteerd met een inbraak, de vierde keer al in 3 jaar tijd. Besloten werd om een hond aan te schaffen en dat werkte bijzonder goed, inbraken waren vanaf dat moment verleden tijd. Rex en zijn collega Kalle deden goed hun best en een hobby was geboren. Met de honden werd politiehondentraining gedaan en er kwam een mooi vrouwtje bij. Daarna werd er bijna jaarlijks een nestje puppy’s gefokt. Er kwamen vier grote kennels te staan en iedereen was blij, want alles gebeurde op het industrieterrein tussen de bollenvelden en slatuintjes. 

Helaas, aan al het goede komt een eind, een woonwijk moest er komen. Gerard Diesveld werd gedwongen zijn bedrijf te beëindigen. Het enige wat er over bleef was zijn woning, wat restanten van het autobedrijf en de hondenhobby. Met de hondenhobby ging het gelukkig nog niet zo slecht, want nog 5 jaar duurde het voordat er met de nieuwe woonwijk werd begonnen. Doch toen de nieuwe huizen werden bewoond en een speeltuintje tegen de achterkant van de kennels werd gevestigd was het met de pret voor de hobbyfokker gedaan. De honden daarentegen hadden het goed naar hun zin, die kregen veel aandacht. Kinderen die tegen de schutting aanschopte en uit een dakraam naar de honden blafte, bijna dagelijks werden er takjes en steentjes over de schutting in de kennels gegooid, moeders die blafte naar hun kinderen, katten liepen over de daken van de kennels collega honden in de nieuwe woonwijk lieten regelmatig van zich horen, de politie kwam regelmatig de werft oprijden. Kortom, weinig saaie momenten meer voor de honden, maar helaas ook niet meer voor de hobbyfokker :(

Al vlot stond de politie voor de deur, en nog eens en nog eens, de dierenbescherming werd ingeschakeld, handtekeningacties werden er gehouden, intimidaties en bedreigingen werden er geuit, al het mogelijke werd geprobeerd om de fokker zijn hobby naast zijn autobedrijf aan de wilgen te laten hangen. 

Nu is het zo, dat mede met behulp van antiblafsystemen welke af en toe worden ingezet, de honden over het algemeen redelijk rustig zijn. Er wordt ook al jaren, om de overlast te beperken, niet meer gefokt. Doch zo nu en dan zijn de honden helaas wat luidruchtiger dan normaal. Zo wilde het ongelukkige toeval dat juist op het moment dat Gerard Diesveld hulpgoederen naar Roemenië aan het brengen was er een teefje loops werd. Nou dat geeft natuurlijk reuring in de kennels, waardoor de politie bij zijn terugkeer weer klaar stond met een bekeuring en berispingen en niet één keer, maar zelfs meerdere keren op een dag. Helaas werd de hobbyfokker uiteindelijk wat opgefokt en onbeleefd. Na de tegen de machthebbers geuite onbeleefdheden werden de strijdmachten bijeen geroepen en een aanvalsplan werd in elkaar gesmeed. De volgende dag stond de straat vol met politiewagens en een strijdmacht van zo ongeveer 10 politieagenten stonden fier op het terrein om de honden in beslag te nemen. De honden werden gevangen en naar een geheim opvangadres afgevoerd.

Zo een hond vecht voor zijn baas, zo vecht een baas voor zijn honden. De onrechtmatigheden in dit verhaal werden met klinklaar bewijsmateriaal aangetoond. De officier van justitie zag geen andere mogelijkheid dan de honden te retourneren en de bekeuringen te seponeren. Eventjes was het rustig, want zowel de fokker als de honden kwamen gehavend en gefrustreerd uit de strijd. De honden hadden geruime tijd nodig om zich te herstellen en om zich weer een beetje op hun gemak te voelen. 

Maar helaas werd er weer een teefje loops, er was een schilder aan het werk en er waren extra veel gasten de laatste tijd in huize Diesveld. Na nieuwe klachten werd de Fokker afgelopen week uitgenodigd voor een gesprek met enkele bewoners en de burgemeester. Niets vermoedend ging de fokker naar de afspraak, want overlast veroorzaken is echt niet zijn bedoeling. Aldaar werd hij geconfronteerd met een overmacht van 7 personen bestaande uit de Burgemeester, de BOA en een aantal boze buren. Wat kan je doen als zwaar geïntimideerde naar zijn recht zoekende overblufte fokker ? Ja en amen zeggen en slikken. 

“Hoe zit het dan met de financiële bijdrage waar ik om heb gevraagd en waar nauwelijks op gereageerd is” vraagt de fokker in het dialoog, want als de gemeente of de buurt nou eens meedenkt, wellicht meeleeft en misschien zelfs meewerkt, in plaats van alleen maar klagen en negatieve acties ondernemen, dan had het probleem waarschijnlijk al opgelost geweest. Van het aanwezige en niet aanwezige buurtcomité, wat naar hun zeggen al dagelijks zes jaar lang dag en nacht overlast van mijn honden ondervindt, heeft de fokker nimmer iemand gezien, behalve één keer de inmiddels overleden bijzonder aardige echtgenoot van één van de aanwezige. “Ja meneer Diesveld, wij gaan uw hobby toch niet financieren !” Spreekt de burgemeester. “Het zijn uw honden en uw honden veroorzaken overlast.” “Maar ik heb toch niet om die woonwijk gevraagd, ik heb nota bene alle overlast van het bouwen moeten dragen, zelfs regelmatig hulp geboden aan de bouwvakkers, nimmer geklaagd, alles geslikt”. “Ja meneer Diesveld, dat is niet relevant, we leven nu en niet toen, het is schrijnend wat deze bewoners moeten doorstaan !!” “Ja maar ik heb aan diverse andere mensen gevraagd of ze overlast hebben, die zeggen de honden wel te horen maar geen overlast te ervaren. Ze zien ook het voordeel van de honden, geen last van inbraken en gespuis in de buurt”, sputtert de fokker nog even tegen. “Ik heb liever dat er bij mij wordt ingebroken dan dat ik elke dag en nacht overlast ondervindt van uw honden”, aldus een van de dames van het buurtcomité.

Afijn, de burgemeester geeft de fokker zowaar vier dagen de tijd om Denzel naar het asiel te brengen en om op eigen kosten antiblafbanden voorde andere honden aan te schaffen. Gisteren had Denzel dus al in het asiel moeten zitten :(.

Beste mensen weet u nog een plaatsje voor mijn hond Denzel ? Ik weet het, hij is niet de makkelijkste, maar dat is ook niet zijn schuld geweest. In zijn hart en nieren is het een ongelooflijk fijn en sociaal dier, hij uit het slechts op een verkeerde manier. Met pijn in mijn hart moet ik afscheidt van hem nemen, maar dan liever niet naar het asiel, want dan weet ik vrij zeker dat dit zijn laatste avontuur zal zijn. 

Groeten van een gefrustreerde fokker 

P.s. Deze woorden zijn geformuleerd uit de belevingen van de fokker, sommige zinnen zijn niet letterlijk geciteerd !

Geachte Gemeenteraad van Voorhout,

Hierbij het dringende verzoek niet enkel naar een aantal notoire klagers te luisteren en in hun voordeel te handelen, maar ook eens te kijken naar de voorgeschiedenis van Gerard Diesveld en zijn hobbyfokkerij.

Wat of wie was er nou eerder? En wie moet dan rekening met wie of wat houden, wanneer hij of zij waarheen verhuisd?

Precies ja. Gerard Diesveld was er al. Al jaren voor er ook maar sprake was van enig woongenot bij hem en in de buurt zijn hobbyfokkerij. De nieuwe woonbuurt is OM HEM heengebouwd. Niet andersom.

Gerard Diesveld, zijn hobbyfokkerij EN zijn honden hebben dus eigelijk het 1e recht, en dus het MEESTE recht, om te zijn en te blijven waar ze zijn.

Gezien het aantal handtekeningen van de mensen die Gerard en zijn hobbyfokkerij steunen, dringen wij erop aan dat u vanaf heden nieuwe klagers, zeurdeuren en piepdozen van het enige juiste repliek zult dienen:

Gerard Diesveld en zijn honden hebben er net goed recht op, dat er net zoveel rekening met hen gehouden wordt in de buurt, als dat Gerard rekening houdt met de mensen in de buurt.

Met vriendelijke groet,
De vrienden van hobbyfokker Gerard Diesveld en zijn maatje Denzel

 

Sign Petition
Sign Petition
You have JavaScript disabled. Without it, our site might not function properly.

Privacy Policy

By signing, you accept Care2's Terms of Service.
You can unsub at any time here.

Having problems signing this? Let us know.