Gaby, Gozer en hun pups moeten vrij!

Al ruim tien maanden eenzaam opgesloten in de opslag: Geen hond die dit verdient. 

Aan het Openbaar Ministerie, staatssecretaris Dijksma en de vaste commissie voor Economische Zaken,

De herdershonden Gaby en Gozer, de ouders van de 11 maanden oude puberhond Donder van de coördinator van de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden, zitten al vanaf begin juli 2012 opgesloten bij Dierenopvangcentrum Amsterdam. Dit is één van de opslaghouders van Dienst Regelingen.

Het bijtincident

Gaby was zeven jaar oud op het moment van inbeslagname en had op dat moment 10 pups van 5 weken oud te verzorgen. Gozer was anderhalf jaar oud en volop in de puberteit. Het bijtincident vond plaats toen de eigenaar zijn honden uitliet en Gozer zich losrukte omdat hij een bomerhondje zag. Hij rende op het hondje af en greep het. Waarop Gaby zich ook met de vechtpartij ging bemoeien. Resultaat was dat het bomerhondje gewond raakte en de eigenaar van Gaby en Gozer gebeten werd omdat hij er tussen sprong. Het bomerhondje moest aan een doorgebeten hielbot geopereerd worden, maar had gelukkig verder geen inwendige verwondingen.

De inbeslagname

Toen de politie die avond na het bijtincident aan huis kwam, moesten Gaby en Gozer apart aan hen getoond worden aan de deur. Beide honden begonnen te grommen naar de politie. Dit was gelijk voldoende aanleiding voor de politie om de ouderhonden én de pups in beslag te nemen. De pups mochten twee weken later zonder moeder terug naar de eigenaren.

Gaby

Gaby bleef door het plotseling weghalen van haar pups getraumatiseerd en alleen achter.  

Zij heeft voordat het bijtincident van haar maatje Gozer plaats vond nooit eerder iemand kwaad gedaan. Zij is een eenkennige hond die bij de inbeslagname plots in contact kwam met vreemde mensen voor de deur terwijl zij tien pups te verzorgen had. Voor een hond een zeer goede reden om beschermend op te treden. Echter: Gaby heeft geen mens gebeten. Zij is eenkennig, maar altijd een leuke gezinshond geweest bij haar eigenaren. Er is feitelijk geen goede reden om haar zo lang in detentie te houden. Wij zouden dan ook graag willen dat Gaby terug mag naar haar eigenaren. Mocht dit niet mogelijk zijn, dan zouden wij haar graag herplaatst zien worden door het door de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden aangewezen dierenasiel, dat reeds eerder dergelijke honden heeft herplaatst.

Gozer

Gozer bleek vanaf de eerste dag in de opslag duidelijk niet bestand tegen opsluiting in een hok zonder iemand die hij vertrouwde. Daarbij kreeg hij ook nog een andere naam van de opslaghouder: Ronnie. Uit het later afgenomen risico-assessment van Gozer blijkt dat deze opslaghouder Gozer een opgefokt dier vindt dat slecht tot rust komt en onbetrouwbaar is. Letterlijk wordt er door opslaghouder gezegd: ‘Hij reageert opwinding af op zijn dekens (bijt erin, schudt ermee en gromt) of op de muren (likken, bijten) en hij bijt in de mand en gooit deze om.’ Volgens de opslaghouder is deze hond niet te plaatsen als asielhond, omdat hij een afgekeurde werkhond zou zijn. Gozer heeft echter nooit training gehad om als werkhond aan de slag te gaan maar is altijd huishond geweest. Gozer zit daarom al ruim 10 lange maanden geïsoleerd in een hok op de resocialisatieafdeling; een mooi woord voor een plek waar juist helemaal niets met honden gedaan wordt. De praktijk is namelijk bij deze opslaghouder dat de lastige honden daar naar toe gaan omdat ze op de binnenplaats kunnen zonder dat er een mens aan te pas hoeft te komen. Na het testmoment heeft Gozer geen normaal contact meer gehad met soortgenoten en met mensen. Voor een roedeldier is dit vreselijk.

Het risico-assessment 

De heer Schilder, die het risico-assessment bij Gozer heeft afgenomen, baseert zijn advies o.a. op de mening van de opslaghouder. Deze opslaghouder heeft niets gedaan met Gozer, die duidelijk zichtbaar in gedrag niet tegen de situatie van opgesloten te zitten in een hok opgewassen is. Daarnaast heeft de heer Schilder zijn advies gebaseerd op de foutieve informatie die hij van de politie kreeg. Gozer zou volgens de politie namelijk een opleiding tot werkhond gehad hebben en afgekeurd zijn. Maar dat is niet waar: Gozer is weliswaar geboren uit een werklijn, maar is als pup in huis opgegroeid en was voor de inbeslagname zelfs nooit opgesloten geweest in een kennel. Iets waar hij dan ook duidelijk slecht mee kan omgaan. Gozer heeft nooit een training tot werkhond gekregen maar is altijd gehouden als huishond. Ondanks dat Gozer de test redelijk goed door kwam is het advies van de heer Schilder: Gozer mag niet herplaatst worden naar een nieuwe eigenaar (de oude eigenaar mag hem wel terug krijgen onder bepaalde voorwaarden maar die wil dat niet), hij mag alleen geplaatst worden als waakhond of euthanasie. Het is zeer onterecht dat volgens dit advies via een betrouwbaar en kundig opvangcentrum voor honden geen goede nieuwe eigenaar voor deze hond gezocht mag worden.

Nergens in het hele risico-assessment van de heer Schilder over Gozer wordt er rekening gehouden met het feit dat Gozer volop in de puberteit zat en ook nog eens een teef naast zich had en tien pups thuis. Natuurlijk is het niet goed dat Gozer een klein hondje gebeten heeft. Maar een jonge ongecastreerde reu vertoont vaak (territoriale) agressie naar buurthonden. Zeker een reu die samen leeft met een teef en jonge pups heeft zal meer ‘macho-gedrag’ vertonen naar buurthonden. Dit is onwenselijk, maar volkomen normaal gedrag van een hond. Dit onwenselijk gedrag is echter goed om te vormen tot wenselijk gedrag. De hond moet leren wat van hem verwacht wordt in een bepaalde situatie. Met training leert de hond andere honden negeren en krijgt hij daarvoor een beloning. Een aanlijn- en muilkorfgebod voor Gozer met verplichte gedragstraining was veel effectiever geweest, ook omdat dit zijn eerste bijtincident was. Een hond als Gozer nu al tien maanden in isolatie opsluiten terwijl door zijn gestoorde gedrag duidelijk is dat hij daar niet tegen bestand is en het daardoor afreageert door in de muren te bijten en deze te likken is een ernstige vorm van dierenmishandeling waar zowel justitie, als de Dienst Regelingen, de tester en de opslaghouder zich nu al lange tijd schuldig aan maken.

Waarom dit moet veranderen 

Honden zijn zeer sociale dieren en daarom zijn veel honden niet bestand tegen het leven in een hok. Bij Gozer uit deze stress zich in het likken aan de muren. Dit is een duidelijk signaal van chronische stress, iets wat het welzijn van Gozer zeer schaadt. Een hond die likt aan de muren zou direct uit de situatie gehaald moeten worden waar hij in zit, het lijden voor de hond is te groot.

Herdershonden zijn daarnaast nog zeer gericht op hun eigenaar. Ze zijn graag met hun eigenaar bezig en als herder is het hun oorspronkelijke taak de boel in de gaten te houden. Opgesloten zijn in een hok, onvoldoende beweging en gebrek aan mentale uitdaging resulteert bij herders vaak in ‘happen’. Wat ze doen is happen in mouwen of broekspijpen. Dit is een typische gedraging van een herderachtige, zo duwen ze vee de juiste kant op. Het is dus niet hun bedoeling om te bijten, het is een uiting van niet om kunnen gaan met de situatie waarin ze teruggrijpen op instinctief gedrag.

Gozer niet verhandelen als waakhond 

Gozer plaatsen als waakhond lijkt ons gezien de resultaten van de gedragstest en het feit dat hij tot nu toe huishond is geweest, een slecht plan. Een werkhond moet zeker van zichzelf zijn om de druk van het werk aan te kunnen. Gozer zal zeker goed blaffen en uit angst misschien wel bijten. Dit zal mensen afschrikken, maar Gozer zal dit doen uit angst. Dit lijkt ons een zeer slechte omstandigheid voor een hond. Bovendien blijkt uit mailwisseling van de Dienst Regelingen dat deze opslaghouder (Dierenopvangcentrum Amsterdam) vaker honden verkoopt aan een handelaar die ze traint om deze dan weer door te verkopen als waakhond of douanehond naar Amerika en andere landen in Europa. Wetende dat veel van deze honden in het buitenland op een terrein worden gezet waar ze het verder mogen uitzoeken en een afschuwelijk bestaan krijgen, is dat niet iets wat je een hond zou willen toewensen. Het is daarom een schande dat deze opslaghouder die ook dierenasiel is zich aan deze handel schuldig maakt en bovendien weigert om de honden die na het risico-assessment herplaatst mogen worden met een aanlijn- en muilkorfgebod te herplaatsen, en er voor kiest ze af te maken.

De twee pups van Gaby en Gozer

Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden belandden in december 2012 ook de twee pups van Gaby en Gozer die de eigenaren gehouden hadden bij deze opslaghouder. Deze nu 11 maanden oude honden die samen opgroeiden en volop in de puberteit zitten, worden daar nu al 5 maanden afzonderlijk van elkaar opgesloten gehouden. Iets wat hun ontwikkeling geen goed zal doen. Deze jonge honden hebben nog een heel leven voor zich en kunnen nog zoveel leren.

Ik verzoek u daarom om ons te helpen om zo spoedig mogelijk een einde te maken aan deze voor de honden onhoudbare toestand in de opslag en zowel Gozer als Gaby en hun twee pups te laten herplaatsen in het door de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden bedoelde asiel. Een asiel wat al vaker in samenwerking met Dienst Regelingen honden zorgvuldig heeft herplaatst die anders door de opslaghouder gedood waren.

Tevens verzoek ik u zich er hard voor te maken om zoveel mogelijk te voorkomen dat honden lange tijd geïsoleerd in een hok opgesloten worden bij een opslaghouder en dan hierop afgerekend worden in een test. Een aanlijn- en muilkorfgebod en een verplichte gedragscursus zoals in het Stay Home protocol dat door Martin Gaus ontwikkeld is, is een alternatief dat voor zowel hond, als baas en samenleving stukken mens- en diervriendelijker en ook nog eens veel effectiever is om bijtincidenten tegen te gaan.

Initiatiefnemer:

Sandra van de Werd

Coördinator van de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden

www.hulpinbeslaggenomenhonden.nl

facebook: https://www.facebook.com/hulpinbeslaggenomenhonden

Email: hulpinbeslaggenomenhonden@hotmail.com

Postbus 94724

1090 GS Amsterdam