De huidige vluchtelingencrisis wordt gekenmerkt door gebrek aan realisme van de nationale en internationale politici. De EU bewaakt de buitengrenzen niet en heeft zo de controle over het eigen grondgebied uit handen gegeven. Het onbegrip bij de bevolking hierover neemt toe, een maatschappelijke tweedeling dreigt en verkleint uiteindelijk het draagvlak voor humane opvang. Om het vreemdelingenbeleid aanvaardbaar te houden moet de politiek daarom nu duidelijkheid geven over streefcijfers, maatregelen en afspraken met de eigen bevolking.
In de beeldvorming domineren voorgevormde meningen van asielhaters en welkomstbrigades die los van de ontwikkelingen tot stand komen. En uit angst of wensdenken ontstaan. De middengroepen die willen reguleren en afspraken maken worden onvoldoende gehoord. Zodat het lijkt dat hun stem niet bestaat naast het zalvende geluid van welkomstbrigades en de schrille klanken van asielhaters.
Nederland heeft recht op een redelijk vluchtelingenbeleid dat de rechten van de eigen burgers en die van de vluchtelingen in gelijke mate waardeert. De buitengrenzen moeten bewaakt worden. Migranten die geen recht hebben op rechtmatig verblijf dienen per omgaande uitgezet te worden zodat vluchtelingen met recht op verblijf ruimhartig opgevangen kunnen worden en begeleid worden naar werk en woning.
